دوستان عزیز،
خوشحالم که نخستین خبرنامه‌ی بنیاد قرار را برایتان می‌نویسم. برای من، این سطرها فقط گزارشی از آغاز یک فعالیت تازه نیستند، بلکه یادآوریِ مسیری هستند که تا این‌جا آمده‌ایم؛ مسیری که پر از جست‌وجو، تردید، امید و ایمان به ضرورتی بود که روزی در دلم کاشته شد و امروز به شکل این بنیاد، جوانه زده است.
ایده‌ی «قرار» در ساده‌ترین شکلش، پاسخی بود به یک پرسش قدیمی: در زمانه‌ای که ذهن و جان ما در تلاطم خبرها، بحران‌ها و تغییرهای بی‌پایان خسته می‌شود، کجا می‌توان ایستاد؟ کجا می‌توان دوباره نفس کشید، فکر کرد و معنای زندگی را از نو لمس کرد؟ قرار از دل همین پرسش‌ها شکل گرفت؛ تلاشی برای ایجاد فضایی که در آن آدمی نه به حکم اجبار بیرونی، که به انتخابی درونی، به آرامش و بازاندیشی دعوت شود.
سال‌هاست در کنار پژوهش‌ها و کارهای دیگرم، این اندیشه با من بوده است. در ابتدا شاید فقط رؤیایی شخصی بود؛ اما آرام‌آرام به ضرورتی جمعی بدل شد. دیدم که بسیاری از ما، به‌ویژه فارسی‌زبانانی که در دل جهان پرشتاب امروز زندگی می‌کنند، به چنین پناهگاهی نیاز داریم: پناهگاهی نه برای فرار، بلکه برای بازیافتن نیرو.
از دل همین ضرورت بود که بنیاد قرار به دنیا آمد؛ بنیادی که می‌خواهد ترکیبی از کتاب‌ها، پادکست‌ها، آکادمی و گفتگوهای زنده باشد.
کتاب‌ها:
کتاب همیشه نخستین دوست و نخستین همراه من بوده است. طبیعی بود که «قرار» هم با کتاب آغاز شود. ما در نشر قرار کتاب‌هایی را منتشر می‌کنیم که بیش از آن‌که صرفاً اطلاع‌رسان باشند، به درون آدمی راهی باز کنند. آثاری که بتوانند به پرسش‌های قدیمی اما همیشه زنده‌ی ما پاسخ دهند: زیبایی چیست؟ عشق چگونه دوام می‌آورد؟ امید از کجا می‌آید؟
نخستین کتاب‌هایی که در دست انتشار داریم، خود به‌خوبی این مسیر را نشان می‌دهند:
- هفت نامه در باب زیبایی جان از فرانسوا شنگ، که گفت‌وگویی است میان اندیشه و تجربه‌ی زیسته.
- در ستایش راه‌رفتن، کتابی که راه‌رفتن را همچون سفری درونی و بیرونی بازمی‌شناسد.
این کتاب‌ها تنها آغاز کارند. قرار است نشر قرار، هم آثار اندیشه و فلسفه منتشر کند، هم متن‌هایی ادبی و تأملی که خواندنشان بیش از آن‌که پایان باشد، آغازی تازه برای اندیشیدن باشد.
پادکست‌ها:
اما همه‌چیز در کتاب متوقف نمی‌شود. برخی متن‌ها و اندیشه‌ها نیاز دارند شنیده شوند، نه فقط خوانده. از همین‌رو، در همکاری با نشر شریفتون و کتاب‌خوان، پادکست‌هایی تولید می‌کنیم که هم کتاب‌های شنیداری‌اند و هم جستارها و مقاله‌هایی که گمان می‌کنیم خوب است به گوش شما هم برسند.
پادکست برای من فقط یک رسانه‌ی شنیداری نیست؛ نوعی همراهی است. صدایی که در خلوت، در مسیر روزانه یا در آرامش شب، می‌تواند یار فکر و احساس ما شود. در پادکست‌های قرار، متن‌ها با صدا و موسیقی همراه می‌شوند تا فضایی فراهم کنند برای مکث و تأمل؛ فضایی که در آن شنونده می‌تواند هم اندیشه‌ای تازه بیابد و هم لحظه‌ای آرامش.
آکادمی:
بخش سوم، آکادمی قرار است. ما در این آکادمی می‌خواهیم کارگاه‌هایی برگزار کنیم که تنها درس‌گفتار نباشند، بلکه تجربه‌ای زنده و مشترک باشند. کارگاه‌هایی که به پرسش‌های بنیادین زندگی مهاجران، اندیشه‌های فلسفی، و تمرین‌های ذهن‌آگاهی بپردازند.
برای من، آکادمی جایی است که یادگیری از شکل کلاسیک فاصله می‌گیرد و به تجربه‌ای جمعی بدل می‌شود. در آنجا، هر شرکت‌کننده نه فقط شنونده، بلکه بخشی از گفت‌وگوست. ما می‌خواهیم در آکادمی قرار، موضوعاتی را پیش ببریم که بسیاری از ما با آن‌ها درگیر بوده‌ایم: پرسش از «خانه»، از «خانواده»، از «ریشه‌ها»، و نیز پرسش‌هایی عمیق‌تر درباره‌ی معنا، امید و آزادی.
مسیر پیش رو:
می‌دانم که هنوز در آغاز راهیم. اما همین آغاز هم برای من معنای بزرگی دارد. قرار، فقط یک پروژه‌ی انتشاراتی یا آموزشی نیست؛ تلاشی است برای ساختن جامعه‌ای کوچک از کسانی که می‌خواهند در هیاهوی زمانه، فرصتی برای ایستادن و نگریستن دوباره بیابند.
ما در این مسیر، ناچار آزمون و خطا خواهیم داشت؛ اما باور دارم اگر هسته‌ی اندیشه‌مان روشن باشد، می‌توانیم در هر گام چیزی نو بیاموزیم.
چرا «قرار»؟
نام «قرار» را آگاهانه برگزیدم. «قرار» در زبان فارسی هم به معنای آرامش است، هم به معنای وعده و دیدار. برای من، این دو معنا در هم تنیده‌اند. قرار، هم جایی است برای رسیدن به آرامش، و هم وعده‌ای است برای دیدار؛ دیدار با خود، با دیگری، و با اندیشه‌هایی که می‌توانند ما را دگرگون کنند.
دوستان عزیز،
این نخستین جستار ماست. جستاری که می‌خواهد فقط اطلاع‌رسانی نباشد، بلکه شما را به همراهی دعوت کند. بنیاد قرار بدون شما معنایی ندارد. این بنیاد، اگر بخواهد زنده بماند، باید خانه‌ای باشد برای گفت‌وگوی مشترک، برای یادگیری و برای تجربه‌هایی که تنها در جمع معنا پیدا می‌کنند.
از شما دعوت می‌کنم که با ما در این مسیر همراه شوید: کتاب‌ها را بخوانید، پادکست‌ها را بشنوید، در کارگاه‌ها شرکت کنید، و از همه مهم‌تر، تجربه‌ها و اندیشه‌های خود را با ما در میان بگذارید.
قرار تازه آغاز شده است. امیدوارم این آغاز برای همه‌ی ما، نشانه‌ی راهی تازه باشد.
با مهر
سردبیر